Jestem dawcą, uratowałam życie – Dzień Dawcy Szpiku w Sii Polska już w marcu!

18 marca Sii Polska organizuje dla swoich pracowników ogólnopolski Dzień Dawcy Szpiku. W ramach Programu Sii Power Volunteers firma nawiązała współpracę z Fundacją DKMS – Pokonajmy Nowotwory Krwi. Dzięki akcji informacyjnej, mającej zachęcić pracowników oraz osoby spoza Sii, aby zostali potencjalnymi dawcami szpiku, firma przybliża cały proces pobierania materiału genetycznego i obala mity z tym związane. O tym, dlaczego warto się zarejestrować i jak uratowała życie 8-letniej Rachel, opowiada Magdalena Furtak, Sales Operations Specialist. 

Jak to się stało, że zarejestrowałaś się jako potencjalny dawca? 

Magdalena Furtak, Sales Operations Specialist w Sii Gdańsk: Właściwie to nigdy nie myślałam nad rejestracją w bazie DKMS. Koleżanka bardzo chciała się zapisać, a ja tak naprawdę miałam jej tylko towarzyszyć. Rejestracja odbywała się w jednym z centrów handlowych. W ostatniej chwili pomyślałam, że może to właśnie ja miałam tam być i również zapisałam się do bazy potencjalnych dawców.

Po jakim czasie do Ciebie zadzwonili z Fundacji DKMS i co powiedzieli?

M.F.: Już po miesiącu od rejestracji otrzymałam telefon z informacją, że znalazł się zgodny pacjent. Ponownie zapytali mnie, czy jestem chętna oddać szpik i poinformowali o kolejnych krokach. Nie zawsze jednak dzieje się to tak szybko – czasem do zarejestrowanego dawcy dzwoni ktoś po paru latach.

Jak już dowiedziałaś się, że możesz zostać dawcą, jakie emocje Ci towarzyszyły?  

M.F.: Byłam bardzo zaskoczona, ale też bardzo szczęśliwa! Zastanawiałam się też, kim jest biorca,  w jakim stanie zdrowia jest i czy faktycznie uda mi się pomóc.

Jakie były dalsze etapy procedury? Jakie badania musiałaś przejść, czy to wiązało się z długim pobytem w szpitalu? Czy proces wiąże się z jakimiś wydatkami?

M.F.: Po otrzymaniu telefonu z informacją o znalezieniu biorcy, skierowano mnie na badania krwi, podczas których określono zgodność tkankową pomiędzy mną a pacjentem. Zostały również wykonane podstawowe badania krwi sprawdzające stan zdrowia. Badania wykonywałam w Gdańsku. Po około miesiącu zostałam skierowana na kolejne badania, już w Warszawie. Musiałam zrobić USG jamy brzusznej, RTG, EKG i kolejne badania krwi. Ustaliliśmy również dzień pobrania szpiku. Cały pobyt w Warszawie na badaniach finansowała Fundacja DKMS, więc nie byłam obciążona żadnymi kosztami.

Przed pobraniem szpiku przez 5 dni przyjmowałam czynnik wzrostu G-CSF, aby zwiększyć liczbę komórek macierzystych w krwi obwodowej. Jest to substancja produkowana naturalnie w organizmie człowieka, np. w momencie przechodzenia infekcji. Podczas przyjmowania czynnika mogą występować objawy grypopodobne, ale w moim przypadku nie było żadnych efektów ubocznych. Czynnik wzrostu przyjmowałam w zastrzykach, które sama sobie robiłam w domu.

Na samo pobranie pojechałam do Warszawy z koleżanką. Spędziłyśmy w Warszawie 2 dni. Pobyt, bilety na pociąg, zarówno dla mnie, jak i dla koleżanki, były sfinansowane przez Fundację. Co ważne, moja osoba towarzysząca cały czas mogła być ze mną na sali pobrań. Miałam w niej ogromne wsparcie.

Jeśli chodzi o metodę pobrania szpiku, to istnieją 2 metody. Pierwsza to pobranie komórek macierzystych z krwi obwodowej. Metoda jest stosowana w 80% przypadków. Drugą metodą jest pobranie szpiku z talerza kości biodrowej. Ja miałam pobierany szpik pierwszą metodą, czyli z krwi. Komórki pobiera się metodą zwaną aferezą. W dniu pobrania krew wyprowadzana jest z jednej ręki, następnie przechodzi przez maszynę, gdzie separowane są komórki macierzyste i wraca do organizmu poprzez drugą rękę. Trwało to około 5 godzin. Pobrany szpik został wysłany samolotem do szpitala do Cape Town, gdzie przebywała dziewczynka.

Po wszystkim wróciłam do hotelu, a następnego dnia jechałam już do domu. Wieczorem zadzwonili do mnie z Fundacji, aby poinformować, kim jest biorca. Na tym etapie można dowiedzieć się, skąd pochodzi i ile ma lat. Okazało się, że moim bliźniakiem genetycznym jest Rachel, 8-letnia dziewczynka z RPA ???? Gdy Rachel miała 6 lat, wykryto u niej chorobę polegającą na upośledzeniu czynności szpiku kostnego. Oznaczało to, że jej szpik przestał produkować czerwone krwinki. Aby utrzymać ją przy życiu, konieczne były transfuzje krwi, początkowo co 6, później co 4, aż w końcu co 2 tygodnie. Wtedy lekarze zadecydowali, że potrzebny jest przeszczep szpiku kostnego.

Miałaś okazję poznać Rachel?

M.F.: Zgodnie z procedurą w RPA, po roku od pobrania możliwy jest kontakt listowny za pośrednictwem Fundacji, po 5 latach możliwe jest spotkanie. Po roku otrzymałam przepiękny list od rodziców Rachel. Parę dni później przez przypadek znalazłam ten sam list na facebooku – wiem, brzmi niewiarygodnie! Zostawiłam pod listem serduszko, a parę dni później napisali do mnie rodzice dziewczynki i od tamtej pory jesteśmy w ciągłym kontakcie. Dosłownie przed chwilą dostałam najnowsze zdjęcia oraz informacje o jej stanie zdrowia. Myślę, że za jakiś czas na pewno się spotkamy, w RPA lub w Polsce ????

Czy coś się zmieniło w Twoim życiu po oddaniu szpiku?  

M.F.: Staram się namawiać jak najwięcej osób do zapisywania się do bazy. Przede wszystkim uświadamiać, że samo pobranie nie boli i przy naprawdę niewielkim poświęceniu można komuś uratować życie!  Ciężko nawet opisać słowami, jaką radość przynosi mi każda wiadomość czy otrzymane zdjęcie, i świadomość tego, że Rachel jest już całkowicie zdrowa ????

Dzień Dawcy Szpiku w Sii Polska już 18 marca w oddziałach w Warszawie, Łodzi, Krakowie, Wrocławiu, Lublinie, Katowicach, Poznaniu, Rzeszowie i Bydgoszczy. W ramach współpracy firma przekaże Fundacji DKMS darowiznę, która zostanie przeznaczona na rejestrację materiału genetycznego pracowników Sii. Jednocześnie wolontariusze przypominają wszystkim zainteresowanym spoza firmy, że potencjalnym dawcą można zostać również indywidualnie, a szczegóły dostępne są na stronie Fundacji DKMS: https://www.dkms.pl/pl/zostan-dawca.