Microsoft w wersji SharePoint 2013 udostępnił nowy model tworzenia aplikacji – SharePoint Add-ins. SharePoint Add-in jest rozwiązaniem, które może obejmować tylko kod HTML, CSS, JavaScript, obrazy i inne pliki statyczne. Ważną rzeczą jest jednak fakt, że aplikacja nie może zawierać żadnych bibliotek dll, a co za tym idzie kodu wykonywanego po stronie serwera.
Aplikacje mogą być uruchamiane na osobnej witrynie lub oddzielone od farmy SharePoint poprzez hostowanie na innej dedykowanej farmie. W pierwszym przypadku, do połączenia się z witryną mogą one używać JSOM (JavaScript Object Model), natomiast w drugim przypadku dodatki mogą korzystać z powiększonych możliwości CSOM (Client Site Object Model).
Trzy, moim zdaniem, najważniejsze zalety nowego modelu, to:
- ograniczony wpływ na wydajność farmy – aplikacja sama w sobie nie ma wpływu na całokształt wydajności farmy.
- możliwość rozpowszechniania napisanych aplikacji za pomocą MS App Store
- możliwość wdrożenia aplikacji zarówno na platformę Office 365, jak i na środowiska on-premise
W porównaniu do istniejącego już modelu Farm Solutions, SharePoint Add-ins mają duże ograniczenia, ale są jedyną (oprócz nierekomekdowanego modelu Sandbox) możliwością pisana rozwiązań działających w kontekście platformy Office 365.
Porównanie obecnych modeli rozwiązań SharePoint:
| SharePoint Add-ins | Farm Solutions | |
|---|---|---|
| Gdzie są uruchamiane | Kod dla aplikacji działa w różnych miejscach, w zależności od tego, gdzie aplikacja jest hostowana. Aplikacja może działać w przeglądarce lub w ramach docelowej platformy. | Są instalowane przez administratora farmy. Uruchamiane są na serwerze SharePoint. |
| Jak są uruchamiane | Podczas wdrażania aplikacji, SharePoint tworzy nową dedykowaną witrynę, na której uruchamiana jest aplikacja. Poza tym, witryna pozwala na przechowywanie stron, list i bibliotek i innych niezbędnych struktur. | Aplikacja może działać w dowolnym miejscu na dowolnej witrynie. |
| Autentykacja | • Wewnątrz SharePoint (SharePoint-hosted app): autentykacja jest automatyczna. • W chmurze (Provider-hosted app): OAuth 2.0. | Autentykacja automatyczna. |
| Zarządzanie alokacją zasobów | Administratorzy mogą monitorować zużycie zasobów i odpowiednio je modyfikować. | Brak ograniczeń zużycia zasobów. |
| Ograniczenia tworzenia komponentów | Nie mogą być używane m.in.: • Kod serwerowy • Połączenia do innej kolekcji witryn • Definicje witryn • Kontrolki użytkownika (.ascx) • Kontrolki typu 'Delegate controls’ | Praktycznie wszystkie komponenty mogą być dodane używając Farm Solution. |
Zostaw komentarz